Dalej, wśród lasu znajduje się
duża mogiła będąca miejscem pamięci narodowej. Prowadząc przecinkami leśnymi i
drogami, szlak turystyczny pozwala zobaczyć starodrzew dębowo-sosnowy z
pomnikami okazami drzew. Nieco dalej – osada leśna, będąca dawniej siedzibą
leśnictwa Brwilno. Szlak wiedzie dalej na zachód drogą leśną, a następnie
pięknym, głębokim jarem aż do granicy lasu. Jest to dogodne miejsce na
odpoczynek, podczas którego podziwiać można rozległą panoramę Wisły i jej
doliny. Na Zalewie Włocławskim, utworzonym wskutek spiętrzenia wód Wisły,
zachowała się wyspa zwana Wyspą Brwileńską, zasiedlona przez kolonię kormoranów
i czapli siwych. Szlak wiedzie jednak stokiem skarpy w kierunku północnym.
Dalszą
trasę szlaku wytyczono po lewej stronie na ujściowym odcinku rzeki Skrwy
Prawej. Na odcinku od tego miejsca aż do Radotek szlak jest praktycznie
nieprzejezdny rowerem. Po przebyciu stoku skarpy szlak mija kolejną osadę leśną
i skrajem lasu oraz pól uprawnych
dochodzi do wąwozu. Dalej szlak prowadzi wąwozem w dół i dochodzi nad zalew
Skrwy. Przed mostem w Cierszewie mija konny ośrodek jeździecki, utworzony na
bazie siedliska i dawnego młyna wodnego. Następnie trasa wiedzie ścieżką wzdłuż
Skrwy, po lewej stronie mijając, kolejny na tym terenie, interesujący wąwóz.
Szlak prowadzi dołem, dochodząc polnym traktem do zabudowań wsi Radotek i dalej
do szosy asfaltowej Srebrna – Murzynowo. Mija most na Skrwie i wiedzie szosą do
Kobiernik. Ten ,,szosowy” odcinek należy do
najpiękniejszych na całym szlaku ze względu na panoramę meandrującej
Skrwy, widzianą z kilkudziesięciometrowego wzniesienia. Przed przystankiem w
Kobiernikach szlak skręca w lewo i biegnie na północ wiejską drogą wysadzoną
starymi wierzbami. Dochodzi do granicy lasu.
Dalej trasa prowadzi leśną drogą i w stosunkowo bliskiej odległości mija interesujący staw śródleśny w obniżeniu terenu. Po lewej stronie znajduje się wyniesienie terenu zwane jako ,,Góra Grzywa”. Nieco dalej kolejne obniżenie i mostek na strumieniu, który uchodzi do Skrwy w odległości 2,5 km stąd w kierunku zachodnim. Po opuszczeniu lasu szlak prowadzi wśród pól uprawnych, a następnie droga obok zabudowań gospodarczych byłego PGR-u w Sikorzu. Mija kolejno zespół pałacowo-parkowy w Sikorzu, ogromny budynek Domu Rekolekcyjnego w Sikorzu oraz kościół, a następnie dochodzi do szosy Płock – Brudzeń, gdzie skręca w lewo. Dalszy odcinek szlaku od Sikorza do Brudzenia jest nieprzejezdny dla rowerzystów. Od przystanku w Sikorzu szlak skręca w las i schodzi w dół bardzo stromą ścieżką. Jest to teren rezerwatu przyrody ,,Sikórz”. Trasa prowadzi poprzez kładkę nad mokradłami i dalej w górę rzeki, pozostawiając po lewej stronie rozlewiska byłego młyna wodnego. Stąd niedaleko już do granicy lasu, będącej jednocześnie granicą rezerwatu. Poza lasem szlak wiedzie wśród łąk i pól; z drogi widać pojedyncze siedliska wsi Parzeń. Następnie trasa przybliża się ku Skrwie, a ze skarpy widać rzeczną dolinę. Biegnąc wzdłuż rzeki szlak przyjmuje następnie kierunek północno-wschodni i dociera do szosy Płock – Brudzeń Duży. Tutaj skręca w lewo, aby szosą dotrzeć do granic kompleksu leśnego Brudzeń. Prowadzi dalej na północ skrajem lasu i łąki do wylotu leśnego wąwozu. Jest to teren rezerwatu ,,Brudzeńskie Jary”.
Szlak pokonuje wąwóz oraz strumień i na granicy lasu skręca w lewo, aby dotrzeć
na szczyt wczesnośredniowiecznego grodziska. Dalej trasa prowadzi krawędzią
skarpy docierając do dwóch potężnych buków, będących pomnikami przyrody i dalej
biegnie drogą leśną w kierunku zachodnim aż do szosy Płock – Brudzeń. Szlak
przecina gminna miejscowość i kieruje się na północ drogą w kierunku Bądkowa
Kościelnego i dalej na północ, przecinając drogę do Łukoszyna, będącą
jednocześnie granicą otuliny Parku. Od Brudzenia do końca trasy szlaku
pozostaje zaledwie 7 – kilometrowy odcinek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz